Gotówka bądź Sprzedaż walut wirtualnych
Sprzedaż walut wirtualnych
Postanowienia dyrektywy w sprawie usług płatniczych dotyczące walut wirtualnych wyraźnie wskazują na znacznie szerszy zakres ich regulacji. W efekcie niezwykle trudno będzie określić, w jakim stopniu transakcje w wirtualnej walucie będą podlegały prawnym obowiązkom, jakie na banki i instytucje płatnicze nakłada UOIF.
Przede wszystkim należy podkreślić, że zapisy UOIF spełniają podstawowe wymogi dotyczące obowiązku prawnego spoczywającego na bankach i instytucjach płatniczych. Obowiązkiem jest identyfikacja klientów dokonujących transakcji walutami wirtualnymi. Proces identyfikacji klientów oparty jest na doświadczeniach klientów instytucji, którzy dokonali transakcji walutami wirtualnymi. Numer identyfikacyjny to gwarancja, że klient nie będzie mógł dowolnie wypłacić wyznaczonej kwoty z konta. Klient ma obowiązek przestrzegania wymogów prawnych związanych z obsługą wirtualnych walut, w tym zapewnienia anonimowości transakcji z wykorzystaniem wirtualnej waluty. Klient ma również obowiązek powiadomienia państwa, w którym znajdują się wirtualne waluty.
Numer identyfikacyjny to system regulujący przebieg transakcji w wirtualnych walutach. W przypadku braku identyfikacji wirtualnej waluty konkretnemu klientowi możliwe jest dokonywanie transakcji między klientami bez ujawniania tożsamości stron. Wynika to najprawdopodobniej z faktu, że w ramach UOIF wszystkie transakcje są oznaczone cyframi i znakami. Nie ma możliwości dokonania transakcji bez ujawnienia tożsamości kupującego, a transakcja jest skutecznie zawierana pomiędzy bankami a spółkami notowanymi na OUP.
W tym kontekście należy również rozważyć proces tworzenia wirtualnych walut. Na początku tego procesu banki i instytucje płatnicze przestrzegają prawnego wymogu identyfikacji klientów dokonujących transakcji za pomocą wirtualnych walut. Wszakże w świetle prawa wszystkie transakcje oznaczone są cyframi i znakami. Teoretycznie możliwe jest wypełnienie obowiązku identyfikacji klientów przed konkretnym sprzedawcą lub wymiany wirtualnej waluty poprzez prawnie wiążący przepis. Jednak proces tworzenia wirtualnych walut jest wysoce zautomatyzowany i wysoce przejrzysty, a klient instytucji tworzącej wirtualną walutę jest łatwo wykrywalny. To instytucja decyduje o kwalifikowaniu potencjalnych klientów do udziału w rynku walut wirtualnych. Klient otrzymuje dostęp do specjalnego rejestru, który zawiera informacje o jego profilu, zainteresowaniach i możliwościach, które pozwalają mu uczestniczyć w rynku. Poprzez złożony system automatycznych negocjacji za zamkniętymi drzwiami przedstawiciele sektora finansowego starają się zapewnić prawidłowe funkcjonowanie rynku. To tutaj klient ma wpływ na ustalanie zasad, których będzie przestrzegać jego organizacja. W tym miejscu może zawetować proponowane zmiany w dotychczasowych przepisach, stosując dotychczasowe przepisy prawa.
Wymiana walut wirtualnych na pieniądz tradycyjny nie podlega przepisom UOIF. Dlatego nie jest możliwe tworzenie walut wirtualnych, które nie są oznaczone jako pieniądz elektroniczny w rozumieniu UOIF.
Gotówka
Pojęcie "gotówki" pojawia się na podstawie UOIF. Poniższe uwagi ograniczają się do płatności dokonywanych w euro, w walucie państw członkowskich.
Przede wszystkim należy podkreślić, że termin "gotówka" używany przez UOIF w praktyce oznacza euro. W konsekwencji możliwa jest sprzedaż pieniądza elektronicznego niespełniającego definicji "gotówki" w UOIF nabywcom nieposiadającym rachunku w instytucji udostępniającej instrument wymiany. Możliwa jest również dowolna zmiana wartości instrumentu walutowego
Tagi: bitcoin,